<$BlogRSDUrl$>

 

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ
*
Και έγνω Κάιν
την γυναίκα αυτού,
και συλλαβούσα έτεκεν τον Ενωχ,
και ήν οικοδομών πόλιν
και επονώμασεν την πόλιν επι τω ονόματι του υιού αυτού Ενωχ.
Εγενήθη δε τω Ενωχ Γαιδαδ,
και Γαιδαδ εγέννησεν τον Μαιηλ,
και Μαιηλ εγέννησεν τον Μαθουσαλα,
και Μαθουσαλα εγέννησεν τον Λαμεχ.
και έλαβεν εαυτώ Λαμεχ δύο γυναίκας, όνομα τη μια Αδα
και όνομα τη δευτέρα Σέλλα .
και έτεκεν Αδα τον Ιωβελ,
ούτος ήν ο πατήρ οικούντων εν σκηναις κτηνοτρόφων.
και όνομα τω αδελφώ αυτού Ιουβαλ,
ούτος ην ο καταδείξας ψαλτήριον και κιθάρα.
*
ΓΕΝΕΣΙΣ 4: 17-21
*


magic
_
Περιγραφή κατάστασης θαλάσσης στο πέλαγος (σύμφωνα με πίνακα της ΕΜΥ)
Παράφορη
-->
Πολύ τρικυμιώδης-->
Τρικυμιώδης-->
Πολύ κυματώδης-->
κυματώδης-->
Ταραγμένη-->
Λίγο ταραγμένη-->
Ήρεμη-->
Ρυτιδούμενη-->
Κατοπτρική

Απο την εφημερίδα "ο κοσμος του Επενδυτή"30/08/2003

 

Είπεν ο gerasimos bereketis:
*
ει Θεός μεθ' ημών, ουδείς καθ' ημών
Εάν ο Θεός είναι μαζί μας, κανείς δεν είναι εναντίον μας.
Το θέμα είναι τι γίνεται αν ο Θεός είναι μαζί με αυτούς που είναι εναντίον μας, όντας ταυτόχρονα και μαζί μας.
Κι ακόμα περισσότερο, αν δεν είναι μαζί μας, αλλά είναι με κάποιους προς τους οποίους είμαστε εναντίον, τότε εμείς είμαστε οι "ουδένες".
Τελικά, υπάρχει κανείς άλλος σ' αυτόν τον κόσμο εκτός από τον Θεό.....;
Ο ΚΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Τ’ ΑΡΝΑΚΙ.


*
Από τις αναμνήσεις του gerasimos bereketis
*
Απομαγνητοφωνήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου, στις 1:35 πμ.
*
"Τον Γιώργο τον φωνάζαμε Κούλη στο σχολείο που πήγαινα, γιατ’ ήταν Παοκτζής και φόραγε τη φανέλα του ΠΑΟΚ καμιά φορά στο σχολείο. Και τότε ήταν πολύ δύσκολο να φοράς ό,τι σου καπνίσει στο σχολείο, γιατί το σχολείο ήταν αυστηρό. Μόνο παντελόνι γκρι ή μπλε σκούρο και πουλόβερ γκρι ή μπλε σκούρο. Φοράγαμε και κανένα καφέ ή κανένα μαύρο παντελόνι, άμα η μάνα μας δεν είχε προλάβει να πλύνει το γκρι ή το μπλέ.Τι να κάνουμε. Μερικοί το χειμώνα φοράγανε αμπέχονα, ή παλτουδιές μάλλινες, κασμίρια αγγλικά μέχρι τον αστράγαλο για να κάνουνε τους κουμουνιστές. Ο Κούλης λεγόταν έτσι, επειδή στον ΠΑΟΚ τότε με το 11 έπαιζε ο Κούλης Απόστολίδης. Ταχύτατος και εύστροφος παίχτης με γερό ποδάρι. Κανονικά τον Κούλη το συμμαθητή μου τον έλεγαν Γιώργο Ευτυχίδη.
*

Ο Κούλης πριν το Πάσχα του ’75 ήταν λυπημένος. Είχανε πάρει ένα προβατάκι ο πατέρας του απ’ τα Χριστούγεννα για να το σφάξουνε το Πάσχα, αλλά ο Κούλης το είχε αγαπήσει αυτό το προβατάκι. Το είχε στην ταράτσα και το γύμναζε, το είχε κάνει αθλητή, του έδινε χορταράκια, λάχανα, μαρούλια, αποφάγια και το είχε κάνει θρεφτάρι. Παίζανε άλμα εις μήκος, άλμα εις ύψος, σκυταλοδρομίες και πολλά άλλα αθλήματα - δέκαθλο και τέτοια. Και μπάλα.
*

Όταν έφτασε Μεγάλη Πέμπτη και ήταν να το σφάξουνε, ο Κούλης του έδωσε τρεις ευκαιρίες. Το έντυσε πρώτα αθλητή. Του έβαλε τη φανέλα του ΠΑΟΚ και το σορτσάκι και το έβαλε να πηδήξει άλμα εις ύψος, τρεις προσπάθειες για το 1.30. Το αρνάκι απέτυχε και στις τρεις."

*

ΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΤΗΣ ΥΠΟΤΕΙΝΟΥΣΗΣ
*
Αίτημα Πρώτον : Από κάθε δυο σημεία
ευθεία γραμμή μπορούμε ως γνωστόν να φέρουμε...
Γι αυτό ποτέ δεν παραλλάζει η κωμωδία,
όποιο ζευγάρι επί σκηνής κι αν μεταφέρουμε...
*
Αίτημα Δεύτερον : Μπορεί να προεκτείνεται
τμήμα ευθύγραμμο επ άπειρον ευθύγραμμα...
Γι αυτό και συν τω χρόνω η πλήξη επιτείνεται-
αν εξαιρέσεις τα ζευγάρια που είναι δίγαμα.
*
Αίτημα Τρίτον : Όποιο κέντρο κι αν ορίσω
κι όποιαν ακτίνα, κύκλο γίνεται να γράψω...
Ώστε με σένα ή μ' άλλον, μ' όποιον και να ζήσω,
το ίδιο ταξίδι ως το ναυάγιο θ' αντιγράψω...
*
Αίτημα Τέταρτον : Η κάθε ορθή γωνία
είναι με κάθε άλλη ορθή γωνία ίση.
Κι άδικα εντέλει το ζευγάρι θα χωρίσει
κάποιαν βαθύτερη ζητώντας αγωνία...
----
Από το βιβλίο του Γιώργου Κοροπούλη "fin' amor"
ΥΨΙΛΟΝ-βιβλία, Δεκέμβριος 2000
(-Ο τίτλος δικός μου-)






ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
*
Η ΠΟΙΗΣΙΣ ΠΡΙΝ...
-
Σημειώσεις του κυρίου gerasimos bereketis

-
(όλα καλοκαίρι 1981, Αύγουστος στον Γερολιμένα, με τον ξάδερφό μου τον Κυριάκο-χωρίς κοπέλες, ή μάλλον με πολλές φαντασιούμενες)
*
ΑΠΟΣΤΑΣΙΣ
Σα σε βλέπω με τα κυάλια
κάνω το βρακί μου χάλια.
*
ΟΝΕΙΡΩΞΙΣ
Πως σε γαμώ ονειρεύτηκα

και ξάφνου πονηρεύτηκα.
*
ΠΟΘΗΤΗ ΑΦΙΞΙΣ
Έρχετ' ένα πούλμαν
με τη Λιβ Ούλμαν.
*
ΥΠΕΡΒΑΣΙΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ
Έρχετ' ένα τζιπ
με την Ορνέλα Μούτι.
*
ΥΦΟΛΟΓΙΑ
(κατά Ιωάννη Πολέμη)
Όταν μπορούσα,
ήμουν τσοπάνης στο βουνό
και τώρα έχω ένα καημό:
Που δε γαμούσα.
*
ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΙΣ-ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΙΣ
Του κώλου σου οι γωνιές
αξίζουν δέκα παρθενιές.
*
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Με του γιαλού τα κύμματα
σου στέλνω ψωλοχύματα.




ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΠΑΡΕΝΘΕΜΑ I
*
Aπο τις αναμνήσεις του κυρίου gerasimos bereketis
*
ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΝ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΟΝ


Ο εκ μητρός παππούς μου, Μανιάτης, εκ Παγγίων επαρχίας Οιτύλου, μονομανώς, σχεδόν εκάστην πρωίαν από τις έξι το ξημέρωμα, φτιάχνωντας σκορδαλιά σ' ένα ξυλινο γουδί, πού' χε αγοράσει παλιά απ' όνα γύφτο, μορμύριζε αυτό το εξής μοιρολόγι:


ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΟΓΚΩΝΑ

Ηλία Δημαρόγκωνα
με το μεγάλο τ' όνομα.
Τ' ήθες να πας στον Καρβουνά
για να θερίζεις γέννημα.
Η ώρα ήτανε εννιά
κι η εξουσία του μιλά...........
................................
Κι ο Καραγκούνης το σκυλί
διέταξ' ο Ηλίας μου
να σκοτωθεί.


Τα ενδιάμεσα, τα παριστώμενα με τελίτσες, τα έχω ξεχάσει. Η ιστορία είναι η εξής:
Ο Δημαρόγκωνας διέφευγε για μια βεντέτα. Κρυβόταν, αλλά την εποχή του θερισμού για λόγους περιουσιασμού πήγε να θερίσει. Τον κάρφωσαν και οι χωροφυλάκοι με επικεφαλής τον ενωμοτάρχη Καραγκούνη, αφού του ζήτησαν να παραδοθεί και αυτός αρνήθηκε, καθώς προσπάθησε να διαφύγει τον τουφεκίσανε. Το μοιρολόγι αυτό ήταν της αδερφής του στην κηδεία του.



ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΠΑΡΕΝΘΕΜΑ ΙΙ
*
Aπο τις αναμνήσεις του κυρίου gerasimos bereketis
*
ΠΩΣ ΤΑ "ΒΓΑΖΑΝ" ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΤΗ ΜΑΝΗ




*
Αυτό το παρακάτω το έλεγε ο εκ μητρός παππούς μου, γεννηθείς το 1906 και αποδημήσας το 1987.
Συνήθιζε, φτιάχνοντας σκορδαλιά κάθε πρωί να έχει λάμψεις παιδικών αναμνήσεων και να φλυαρεί μονολογών.

Πρόκειται για "βγάλσιμο" που το λέγαν τα παιδάκια, ανάλογο του "αμπεμπαμπλόμ"........


Ο Φασκατάς κι ο Πιηπορδής
επαίζαν τις αμάδες
κι ο Φασκατάς εκέρδησε
του Πιηπορδή παράδες
Φα-σκα-τά
Πιη-πορ-δή
πορ-δά-κι.


Aν σου τύχαινε το υπογραμμισμένον σημείον έβγαινες
*

*
ΜΟΥ ΤΟΣΤΕΙΛΕ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ
*


"O σκορδαλός με το τσουνί και με τον ένα πόδα
η μάνα του τον φώναζε και αυτός εσφυρολόγα."
-
Σκορδαλός - Κορυδαλλός
Τσουνί- Λοφίο

-
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΣΚΑΦΕΕ
*
Ο Νεσκαφέε ζούσε ευτυχισμένος με τη γυναίκα του και τα εφτά παιδιά του. Μια μέρα η γυναίκα του του λεει : "Πήγαινε και σκότωσε ένα ελάφι για να ταΐσω τα παιδιά." 


Ο Νεσκαφέε πήγε στο δάσος όμως δε βρήκε ούτε ένα ελάφι, ούτε ένα λαγό, ούτε ένα πουλί να σκοτώσει και να ταΐσει την οικογένεια του.
*
Ξαφνικά σε μία πηγή βλέπει το μεγαλύτερο ελάφι που είχε δει ποτέ του. Άρπαξε το τόξο του να το σκοτώσει όμως το ελάφι γύρισε και του είπε με ανθρώπινη λαλιά : "Μη με σκοτώσεις άνθρωπε!"
Κι ο Νεσκαφέε είπε :
"Πρέπει να ταΐσω τα παιδιά μου". 
*
Το ελάφι είπε :  "Πάρε αυτό το μονοπάτι που πάει γύρω από το βουνό κι εκεί που τελειώνει θα βρεις ένα ναό που η πύλη του είναι κλειστή, χτύπησε τρεις φορές την πόρτα κι αν δε σου ανοίξουν χτύπα κι άλλες τρεις. Τότε θα βγει ένας μοναχός και θα σου δώσει ένα γερό ξύλο. Πρέπει να το υπομείνεις. Όταν κουραστεί και σταματήσει ρώτησε τον για τον κρυμμένο θησαυρό του Καρδάρ του Βουνίσιου και αυτός θα σου δείξει το δρόμο. Θα πάρεις το θησαυρό και θα μπορέσεις έτσι να ταΐσεις την οικογένεια σου." 

*
Ο Νεσκαφέε έκανε όπως του είπε το ελάφι. Πήρε το μονοπάτι που πήγαινε γύρω από το βουνό και έφτασε σε ένα ναό. Αμέσως άρχισε να χτυπάει δυνατά την πόρτα. "Ανοίξτε! Ανοίξτε αυτή την πόρτα!!".
*
Τότε βγήκε ο σωματοφύλακας του μοναχού και τον πλάκωσε στο ξύλο. Όταν σταμάτησε, ο μοναχός είπε : "Εδώ και τόσα χρόνια έχω βάλει αυτήν την πινακίδα όμως εσείς επιμένετε να με ενοχλείτε όπως παλιά!" και του έδειξε μια πινακίδα που έγραφε " ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΑΠΟ ΚΕΙ ".
*
Ο Νεσκαφέε πήρε το μονοπάτι δεξιά και βρήκε τα ερείπια ενός πανάρχαιου παλατιού. Έψαξε παντού, όμως ήταν φανερό ότι άλλοι πριν απ αυτόν είχαν έρθει και δεν είχαν αφήσει ούτε ένα χρυσό σκουλαρίκι. 
*
Άπρακτος πήρε το δρόμο της επιστροφής.
Περνώντας από το ναό και αφού ο σωματοφύλακας τον έδειρε ξανά χωρίς λόγο, έπεσε σ' ένα βαθύ λάκκο. Εκεί τον βρήκε ο Χόμορ ο ανθρωποφάγος. Αφού τον σκότωσε, τον πήρε σπίτι κι έτσι μπόρεσε να ταΐσει την γυναίκα του και τα έξι παιδιά του.
*
*
Aπο το βιβλίο " Η ΒΙΔΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ" - εκδόσεις Ο2Η - με απίθανα κόμικς του Γιώργου Τσούκη ( Ο Γ.Τσ. έχει φτιάξει κι άλλες ιστορίες κόμικς - τον "μικρό Κθούλου", ας πούμε - όλες πολύ πολύ καλές!)
Η εικόνα πάνω δεν είναι απ το βιβλίο

*

*
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟΝ
*
Σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο μικρός bereketis gerasimos
*
*
"Όταν ήμουνα μικρός, ένιωθα πολύ μεγαλύτερος, επειδή έβλεπα το πώς ήμουνα πριν από κάτι χρόνια, ας πούμε τότε που πήγαινα νηπιαγωγείο, ενώ μετά που ήμουνα πέμπτη ή έκτη δημοτικού καταλάβαινα πως ήμουνα καλύτερος από πριν και μπορούσα να λύνω δυσκολότερα προβλήματα που άλλοι άνθρωποι κι ας ήταν μεγαλύτεροι πολύ – μερικοί ήταν και εβδομήντα χρονώ – δεν μπορούσανε να τα λύσουνε, επειδή είχανε πάει μέχρι τρίτη ή το πολύ τετάρτη δημοτικού και τα είχανε ξεχάσει κιόλας. Αλλά και κάτι άλλοι που είχανε πάει μέχρι και γυμνάσιο, και βλακείες λέγανε στις συζητήσεις και δείχνανε από τη φάτσα τους χαζοί.
*
Όμως αυτό που δε μπόρεσα να χωνέψω ποτέ μου, ήταν το γιατί ο θείος μου ο Σπύρος (που όταν ήμουνα μικρός τριώ χρονώ τονε φώναζα Πίπη και νόμιζα ότι ήταν αδερφός μου, αλλά αυτός ήτανε αδερφός της μάνας μου), αποφάσισε με κάτι λεφτά που του έδωσε ο παππούς μου, όταν πήρε το εφάπαξ από τη ΔΕΗ που δούλευε υπομηχανικός μια πρωί και μια βράδυ και μετά καθότανε ρεπό δυόμιση μέρες, αλλά το πρωί όταν ερχότανε από βραδυνός ήτανε πολύ κουρασμένος, επειδή πριν έρθει σπίτι κατέβαινε στην αγορά στου Ρέντη να ψωνίσει και μετά ερχότανε απ’ του Ρέντη στον Άγιο Νείλο με τα πόδια και το καλοκαίρι κουβάλαγε απ’ του Ρέντη πεπόνια, επειδή καρπούζια παίρναμε από ένα μανάβη, τον κυρ Γιάννη, που γύριζε με καρότσα και πούλαγε καρπούζια με το μαχαίρι κι είχε ένα άλογο, τον Ψαρή, που μετά του ψόφησε και πήρε τρίκυκλο μηχανάκι, αλλά δεν πούλαγε μετά καρπούζια, αλλά πάγο κι ένα παιδάκι που κάθε μέρα πήγαινε και του ΄κλεβε ένα κομμάτι μικρό πάγο για να το γλείφει αντί για παγωτό, μια μέρα ο κυρ Γιάννης πήγε να κάνει όπισθεν και κόντεψε να το πατήσει.


*
Εγώ όταν ο παππούς μου ερχότανε από τη δουλειά από βραδυνός, έκανα λίγο ησυχία για να κοιμηθεί που ήτανε κουρασμένος, και πιο μετά που πήγαινε η ώρα δώδεκα το μεσημέρι, μού ΄χε πεί να τον ξυπνήσω κι εγώ πήγαινα και του γαργάλαγα τα πόδια, αλλά αυτός είχε ξυπνήσει κι έκανε ψέμματα πως κοιμότανε για να γελάει από μέσα του, όμως εγώ, άμα αργούσε να ανοίξει τα μάτια του, έπαιρνα μια κρεμάστρα ξύλινη απ’ τη ντουλάπα και του βάραγα τις πατούσες και τότε σηκωνότανε πια και πήγαινε να πλυθεί για να φάει κάτι που πείναγε.
*
Έτρωγε όλα τα φαγητά, αλλά πιο πολύ του αρέσαν τα παστά, οι σαρδέλες, οι ρέγγες και μου αρέσανε κι εμένα να πάρω απ΄ το φούρνο μαύρο ψωμί, να κόψω μια κομματάρα, να τη σκίσω στη μέση και να την πασαλείψω με λάδι απ΄ τις σαρδέλες, να χώσω μέσα και τέσσερις σαρδέλες καθαρισμένες που μου τις καθάριζε απ’ τα κόκκαλα ο παππούς μου, και το ΄τρωγα – το καλύτερό μου φαγητό, εκτός κι αν η θεία μου η Κούλα, η μεγαλύτερη αδερφή του παππού μου που έμενε στη Μάνη, στον Κούνο, ήτανε Δεκέμβριος και μας έστελνε από κάτω με τον Φυτιλά σύγκλινο και πιττάρια, και τότε αυτό ήτανε το καλύτερό μου φαγητό, με τηγανητά αυγά ομελέττα με ντοματοπελτέ - πολύ νόστιμο, και μού ΄λεγε ο παππούς μου να τρώω ξύγκι επειδή κάνει καλό για να ενεργούμαι.
*
Στο σύγκλινο βάζουνε μέσα και κομματάκια πορτοκάλι για να φεύγει η μυρωδιά του γουρουνιού. Άμα πετύχαινες κομματάκι πορτοκάλι, αυτό ήτανε το πιο νόστιμο απ’ όλα."


*

γευστικό συμπλήρωμα:
*Μόλις βραστούν [ τα κομμάτια του κρέατος ] αρχίζει το "στάμνιασμα" δηλ. η τοποθέτηση σε στάμνες ( συγκληνόσταμνες ) όπου θα φυλαχτουν. Το στάμνιασμα θέλει τέχνη [...] . Κάθε "στρώση" σύγκληνα που τοποθετιώνται περιχύνονται με λίπος απ το καζάνι (είναι ζεστό ακόμα κι είναι σαν λάδι) τόσο όσο που να σκεπαστουν, κι ύστερα τοποθετιέται η άλλη στρώση κ.ο.κ. μέχρι να κλείσει η στάμνα, να σκεπαστεί με λίπος ( γλήνα ) [...] Τα πορτοκάλια είναι βρασμένα μαζί με τα σύγκληνα. Μπαχαρικά άλλα απαγορεύονται, θεωρούνται "τουρκοσπορίτικα".*
-
Κυριάκος Κάσσης, Λαογραφία της Μέσα Μάνης, Αθήνα 1980.
Αναφέρεται στο βιβλίο της Εύης Βουτσινά "Γεύση Ελληνική". Εκδόσεις Καστανιώτη.

*
Ο φίλος μου ο Γιώργος μου είπε ότι πριν βράσουν το κρέας το καπνίζουν με φασκόμηλο.
*

 

Με αφορμή τον αριστερό εξτρέμ κύριο Βασίλη Μποτίνο.
*
του κυρίου Συμεών Πιερτζοβάνη
*
Κάποτε οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού εμψύχωναν το αριστερό εξτρέμ της ομάδας τους κραυγάζοντας: "Έλα ρε Μποτίνα τρελή!" ή "Σκίσ' τους ρε Μποτίνα!" ή "Όρμα ρε Μποτίνα μάγισσα!"
*
Η μετατροπή του αναμβισβήτητου αρσενικού σε θηλυκό τι υπέκρυπτε άραγε;
*
Γνωστοποιούμε στους νεότερους, οι οποίοι δεν είχαν την τύχη να τον δουν εν δράσει, ότι ο κύριος Μποτίνος ήταν ένας λεπτεπίλεπτος εξτρέμ, δαντελένιος (κατά την ορολογία της εποχής), ένας ευλύγιστος "αλήτης", απρόβλεπτος στις κινήσεις του, ένας μοναδικός παραγωγός συγκινήσεων. Το δε επιτόπιο άλμα του μικρόσωμου Βολιώτη ήταν ανάλογο με αυτό του Νίκου Γκάλη.
*
Η Μποτίνα η τρελή αγαπήθηκε από εργαζόμενους σε ψαραγορές, λαχαναγορές, οικοδομές αλλά και από εφοπλιστές, βιομηχάνους, συγγραφείς και άλλους προνομιούχους. Σήμερα, κανένα φανατικό κωλόπαιδο δεν διανοείται να προσδώσει θηλυκά χαρακτηριστικά σε παίκτη της ομάδας του. Αντιθέτως αφθονούν οι ύβρεις που βασίζονται στην "θηλυκοποίηση" των αντιπάλων.
*
Ισχυρίζομαι ότι μόνο ένας ποδοσφαιριστής με θηλυκά στοιχεία στο παιχνίδι του πρέπει να αξίζει της προσοχής μας. Παραδειγματικώς αναφέρω τους κ.κ. Ραούλ, Κακά, Ανρί, Αϊμάρ, Πιρές, Σαβιόλα, Ροναλντίνιο και τον συνέλληνα Τσιάρτα. Αλλά και τον κορυφαίο Τζώρτζ Μπέστ, ο οποίος απέδειξε ότι η μπάλλα παίζεται καλύτερα από απελπισμένους άνδρες που ξέρουν να (την) χαϊδεύουν σαν γυναίκες.
*
Η τρελή Μποτίνα και οι όμοιές της είναι η δικαίωση του κυρίου Διονύση Σαββόπουλου ο οποίος σε χαλεπούς καιρούς διατράνωσε ότι "Ο άνδρας και η γυναίκα δεν είναι ίσοι διότι απλούστατα η γυναίκα είναι ανώτερη."
*
[ο κύριος Πιερτζοβάνης θα σχολιάζει την αθλητική επικαιρότητα όταν του το επιτρέπουν οι γυναίκες]


Ο ΑΝΤΡΑΣ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΙ
*
Σε ένα σχόλιο (14/10/03 ), με θέμα την "τρελή Μποτίνα" ο κύριος Σ. Πιερτζοβάνης αναφέρει συμπερασματικά: "Ισχυρίζομαι ότι μόνο ένας ποδοσφαιριστής με θηλυκά στοιχεία στο παιχνίδι του πρέπει να αξίζει της προσοχής μας". Το σχόλιο συγκίνησε τον κύριο gerasimo bereketi :

Αγαπητέ Πιερτζοβάνη,

εξαίρεται αι παρατηρήσεις σας. Πιστεύω και εγώ ότι ο γνήσιος υπερθετικός βαθμός ενός αρσενικού επιθέτου είναι το απλό θετικό θηλυκό. Δηλαδή: Μποτίνος, Μποτινότερος, Μποτινότατος, Μποτίνα. Θα επιθυμούσα προσεχώς να σχολιάσετε το εξής γλωσσολογικό φαινόμενο: Κρητικόπουλος, Κρητικοπουλότερος, Κρητικοπουλότατος, Βαρβάρα ( αιωνία του η μνήμη- και επίσης, παραλλήλως να θυμηθείτε το Εθνικάκι. Το καημένο... Ποια είναι η διαφορά μεταξύ Ολυμπιακών και Εθνικών: Οι μεν θυμούνται τις ήττες, οι δε τις νίκες... )
Θα επιμείνω λίγο ακόμα στη γλωσσολογική Σας ανάφλεξη, αγαπητέ Πιερτζοβάνη. Θυμάμαι σε μικρή ηλικία πολλούς άντρες όταν με συμπάθεια αναφέρονταν σε κάποιο φίλο τους να τον αποκαλούν με τον "υπερθετικό" θηλυκό βαθμό του ονόματός του: Η Γιωργάρα, η Μητσάρα κλπ. Παραλλήλως έπαιζε και το αρσενικό εκ θηλυκού π.χ. ο Παυλάρας, ο Νικολάρας. Γενικώς το εκτόπισμα και η προσήνεια ενός αρσενικού γεννά την τάση να αντιμετωπίζεται ως θηλυκός πατέρας, όπως λέμε " λοχίας " ίσον " η μανούλα του λόχου ". Που οφείλεται αυτό. Ίσως στο ότι γενικώς η πάχυνση ήτο- τότε- κυρίως γυναικεία τάσις, οπότε μεταφορικώς, όταν μια προσωπικότης παχύνεται, είτε εξ οίστρου, είτε εκ σοφίας, αμέσως εκθηλύνεται- για να θυμηθούμε και την ρήση του Κορνηλίου Νέπωτος "ο πολιτισμός εκθηλύνει τον άνθρωπον". Η δε προσήνεια, σημαίνει διαθεσιμότητα ανάλογη με εκείνη της ερωτικής πράξης. Σα να λέμε, ο Μποτίνος με τη μπάλα, όχι μόνο τους έκανε τα κέφια, αλλά τους εξέπλησσε κιόλας με την εφευρετικότητά του...Ave Maria gratias plena...

Μετά τιμής
gerasimos bereketis
*
Υ.Γ. Εις μνήμην Γεωργίου Συρίγου, παλαιού συμμαθητού μου, αποδημήσαντος σε νεαροτάτη ηλικία ( 1986, ούτε 27 ετών, φανατικός εθνικάκιας ), καταθέτω τα υπ' αυτού πονηθέντα τρία δίστιχα, ατελέστατα ποιητικώς, επί τη νίκη του Εθνικού επί του Ολυμπιακού (1972 ή '73 με σκορ 2-0)

Σας σκίσαμε, σας φάγαμε, μες στου Καραϊσκάκη
μες στην καρδιά του Πειραιώς, κοντά στο Πασαλιμάνι.

Ο Γιούτσος που ελέγατε για αργηγό ομάδος,
εξευτελίσθη και αυτός στα μάτια των αληθινών φιλάθλων.

Ο Γκαϊτατζής που λέγατε πως ήτανε γκαζιέρα
εξευτελίσθη και αυτός από τη Βαρβάρα.

επισημαίνω ότι ο υπερθετικός θηλυκός βαθμός του Γκαϊτατζή ήτο "γκαζιέρα".

*


Ο ΛΟΥΤΣΗΣ
*
Ο συγχωρεμένος ο Λούτσης ήταν ψηλός και πολύ χοντρός. Δημοτικός υπάλληλος. Καθάριζε με τη μάνα του τους δημοτικούς καμπινέδες στην πλατεία. Μας έλεγε με τη ψιλή του τη φωνή "όταν με ρωτάνε τι δουλειά κάνω λεω έχω μπουτίκ στο Χαλάντρι". Αναφερόμενος στη γυναίκα του, που δεν ήθελε να του φτιάξει καφέ, δήλωνε "έχουνε κάνει κόμμα με τη μάνα μου". Διηγούμενος μια ιστορία είχε πει το αμίμητο "σταμάτησε το μυαλό μου στη μέση της λεωφόρου". Αλλά το καλύτερο το έλεγε όταν πήγαινε να ψωνίσει στο ζαχαροπλαστείο:
"Δε μου λες είναι φρέσκες οι πάστες γιατί είμαι διαβητικός;"

*
Μου το έλεγε η μάνα μου.
*
"Έχε την ευχή μου και τσ΄ευχής μου το ευχιδάκι."
*
απάντησις απαντήσεως
*
*
δες εδώ και εδώ
*
Αγαπητέ κύριε Μπερεκέτη,

σας ευχαριστώ θερμώς για την επιστολή σας. Ήταν θαυμάσια. Ιδιαιτέρως εκτίμησα τη νηφαλιότητά της.

Ήταν μεγάλη μου παράλειψη η μη αναφορά του Μιχάλη Κρητικόπουλου. Είχα την τύχη να θαυμάσω τη Βαρβάρα και ένοιωσα μεγάλη απογοήτευση όταν μεταπήδησε στον Ολυμπιακό. Την ίδια που ένοιωσα και για τους άλλους "αδικομετεγγραφέντες" από την παλαιότερη πειραϊκή ομάδα: τον Σιώκο, τον Αρμόδωρο, τον Καραϊσκο, τον Μπατίστα, τον Νινιάδη, άντε και τον Μητρόπουλο.
Εις μνήμην Μιχάλη Κρητικόπουλου ας αναφέρουμε μερικά ονόματα προσωπικοτήτων που δόξασαν τον Εθνικό Πειραιώς: Χούμης, Φερλέμηδες, Σχίζας, Ζουρντός, Χέλμηδες, Άγας, Μπουρλετίδης, Λεκατσάς, Γαρύφαλλοι, Μανταλόζης, Γράφας, Πέστροφας, Λεβεντάκος, Τσερεγκώφ, Κρεμμύδας, Χατζηϊωάννογλου, Καλκατέρα.........

Ως οπαδός του παλαιοτέρου ελληνικού συλλόγου, εύχομαι στον σύντροφο Εθνικό Πειραιώς

καλά ξεμπερδέματα.

Με τιμή

Συμεών Πιερζοβάνης

Υ.Γ.
Επίσης λησμόνησα και μια άλλη θρυλική φιγούρα που με ηδονή άκουγε την παρότρυνση των φιλάθλων του Πανιωνίου "Μητσάρα - Μητσάρα σκίσ' τους την ......"
Πρόκειται για τον εξαίρετο κύριο Δημήτρη Μαυρίκη.

*

ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΣ
*
Του κυρίου Συμεών Πιερτζοβάνη
*
Με τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή

Το καλοκαίρι του 1987 επισκέφτηκα για επαγγελματικούς λόγους τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή, ο οποίος τότε διέμενε στον περιφερειακό του Λυκαβηττού. Το χέρι μου έτρεμε τη στιγμή που χτυπούσε το κουδούνι. Δεν ήταν μικρό πράγμα η γνωριμία μ' έναν σπουδαίο συγγραφέα. Μου άνοιξε μια μεσόκοπη κυρία που φορούσε λουλουδάτη ρόμπα. με παρακάλεσε να περιμένω στο σαλόνι και με τράταρε τούρκικο καφέ και γλυκό του κουταλιού. Ύστερα από λίγο με οδήγησε στο γραφείο του Κώστα Ταχτσή.
*
Ο συγγραφέας καθόταν απέναντι από μια μεγάλη τηλεόραση, στην οθόνη της οποίας, σε στοπ καρρέ, δέσποζε ο Νίκος Γκάλης, ιπτάμενος, σημαδεύοντας τον μοναδικό του στόχο εκείνα τα χρόνια: το αντίπαλο καλάθι.Ο Ταχτσής διέκρινε την απορία στο βλέμμα μου και την έλυσε με δυο ερωτήσεις: "Έχετε δει πιο αρμονικό σώμα; Δεν έχει τις αναλογίες αρχαίου θεού;" Συμφώνησα, προσπαθώντας να κρύψω την αμηχανία που μου δημιούργησαν τα λόγια του σε συνδυασμό με τις πασίγνωστες ερωτικές του προτιμήσεις.
*
Αυτήν την αμηχανία φρόντισε να τη διαλύσει αρχίζοντας μια συζήτηση περί των δυσκολιών της απόδοσης των κωμωδιών του Αριστοφάνη στα νέα ελληνικά. Δεν νομίζω ότι οι λεπτομέρειες της μοναδικής συζήτησης που είχα με τον Κώστα Ταχτσή ενδιαφέρουν τους φίλαθλους αναγνώστες... Άλλωστε το μόνο που συγκράτησα απ' αυτην τη συνάντηση ήταν ο γλυκύς τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας θώπευε την εικόνα του καλαθοσφαιριστή.
*

This page is powered by Blogger. Isn't yours?